Dit jaar kwam een droom uit. In mei kreeg ik een volkstuin aangeboden waar ik me vorig jaar voor inschreef. Een woestenij van 150 vierkante meter, waar de wildgroei tot aan onze oksels kwam, maar een tuin met zoveel potentie!
We gingen hard aan de slag met woelen, distels verwijderen, compost toevoegen en het laten groeien van groenbemesters. We stopten heel veel liefde in de tuin. En wat kregen we veel liefde terug! Prachtige bloemen, heel veel bijen en zoveel kleur! Ik kon er uren zitten of hangen in de hangmat. Deze tuin is echt mijn rustpunt geworden. Een tuin waar mijn drukke hoofd eindelijk werkelijk stopt met denken.
Het is een cadeau!
Op dit moment bedekken we alles met bladeren, hebben we een peer- en appelboom geplant en liggen de bloemzaden klaar voor het voorjaar. Ik kijk er naar uit!
