Vanochtend kreeg ik een last-minute aanmelding voor de wandeling Puur Anders. Ik had op niemand meer gerekend en dus ook niets voorbereid. Ik kon niets anders doen dan loslaten en kijken wat er op ons pad zou komen. Zelfs mijn vaste struingebied was veranderd en liet me merken dat ik deze ochtend mocht laten ontstaan.
We zagen krabben bellen blazen, Gele lis zaaddozen, kikkers in diepe poelen en roken de koekjesfabriek van het nabijgelegen industrieterrein. Herinneringen. Ik was geraakt hoe de verhalen en de symboliek van de Wilg iemand persoonlijk kan aanraken.
We eindigen met een verwonderopdracht. Kijken, dieper en langer dan je normaal doet bij gras. Het levert altijd iets moois en persoonlijk op. Ook nu weer.
Ik verbaas me iedere keer weer wat de natuur en de rivier met je kan doen. Het was mooi. Ik ben dankbaar voor deze onverwachte ontmoeting.
Reactie plaatsen
Reacties