Pas was ik bij lieve vriendin Judith Rosema. Om te kletsen en te tekenen. Ik vind haar werk prachtig en uit alles blijkt dat ze zoveel ervaring heeft.
We kozen allebei een voorbeeld uit van een kunstenaar en gingen aan de slag. Ik begon wat voor mezelf te tekenen, want natekenen voelde voor mij als valsspelen ook al wist ik wel dat we gewoon lekker wilden tekenen. Los van alles.
Mijn hang naar perfectie zat me al snel in de weg en ondertussen zag ik hoe Judith opging in haar studie. Met enige weerstand begon ik toch aan de tekening van Juul Kraaijer, die ik qua stijl magisch vond. Toen kwam ik los. Ik kraste, gebruikte nieuwe materialen, bestudeerde elk streepje, veegde met mijn vingers... natekenen werd een studie. Wat veel vriendelijker klonk en precies dat omschreef wat ik nodig had. Ik leerde. Ik maakte stappen. Kreeg een nieuwe techniek onder de knie maar vooral leerde ik los te komen van mezelf en mijn opvattingen.
Sindsdien doe ik dit een paar keer per week. Gewoon voor mezelf. Om te leren.
Studie van André Deroo
Studie Juul Kraaijer